Tym razem wychodzę z propozycją konkursu na opowiadanie kryminalne organizowane przez Komendę Główną Policji. Chodzi oczywiście o Stulecie polskiego kryminału. Wszystko z okazji setnej rocznicy istnienia polskiej policji. Uczestnicy muszą wybrać czas, w którym osadzą swoją opowieść. Mogą to być lata dwudzieste ubiegłego wieku, czasy obecne, bądź lata dwudzieste XXII wieku. Zawarte w opowiadaniach pomysły mają łączyć metodykę pracy policji czasów przeszłych, obecnych i przyszłych.

Siedząc w przyhotelowej restauracji mógłbym zadać pytanie, co się stało. Mógłbym o to zapytać starszą parę, która nawet nie spróbowała chleba z masłem, nałożonego na talerz. Mógłbym też zapytać rodziców trójki nastolatków, zostawiających na stole kilka nieruszonych kawałków ciasta.

Polski konsul chciał spotkać się z dziećmi, które siłą zostały wyprowadzone z rodzinnego domu i umieszczone w specjalnym ośrodku. W pełnieniu zadań dyplomacie przeszkodziła norweska policja.

Tuż obok wjazdu na parking stoi wysoka, ładnie zaprojektowana konstrukcja z pięcioma licznikami, gdzie każdy jeden wyświetla ilość pozostałych wolnych miejsc w poszczególnych sekcjach. Całościowo wokół galerii stworzono przestrzeń na niespełna tysiąc samochodów. Wydawać by się mogło, sporo, ale kiedy po sobocie przypada niedziela — niehandlowa, jak niemal każda w tym roku — znaleźć miejsce do zaparkowania graniczy z cudem.